Even tijd?
.jpg)
Even tijd?
Een tijdje geleden las ik een verhaaltje. Het was een klein verslag, geschreven door een jongen die zijn poes observeerde... Die poes had volgens hem, wel een half uur lang doodstil gezeten op zijn beurt kijkend naar vogeltjes die een paar meter hoger vlogen. Hij schreef er niet heel veel meer over. Zat de poes buiten bijvoorbeeld, of had deze jongen ook vogeltjes binnen in een grote kooi? Ook over het geslacht alsmede de naam van het dier werd gezwegen. Wel omschreef hij de poes als helemaal zwart met drie stipjes. De twee oogjes en een bekje. O ja en érg dik! "Als een grote dikke peer", schreef hij. Er was ook een tekening bij (zie boven) van een dikke zwarte blob, beetje perig van vorm met, ja hoor, drie stipjes. Alleen de oogjes volgden de vogels... Een half uur lang.
Het eerste dat bij me opkwam was dat deze jonge jongen dus ook, mogen we aannemen, minstens een half uur lang stil had gezeten en bovendien ook nog op de tijd gelet...Tijd. Was hij de tijd aan het doden?
Hoe zit dat eigenlijk met de tijd. Het is alweer februari! Net was het nog ergens(?) eh begin januari? De tijd vliegt...? Als je jong bent staat de tijd soms bijna stil, een jaar kon toen eindeloos lang lijken. Toen ging de tijd soms té langzaam of waren wij jong en heel snel? Hoe ouder hoe langzamer we worden hoe sneller de tijd verdwijnt? Hm.. Nee(?) ook nu lijkt de tijd voor mij regelmatig even helemaal stil te staan. Langzaam komt de wereld tot een volledige stop. Er is een vaag besef dat kennelijk alles om je heen doordraait want ook tijdens deze illusionaire stilstand tikken de minuten net zo snel of langzaam als altijd. Tik tak
Perceptie dus! En dan? Ik hoor van oudere mensen dat de tijd vaak zo langzaam gaat of eigenlijk, om het nog wat ingewikkelder te maken, dat jaren voorbij vliegen maar dagen zo lang duren. Dat is niet omdat zij zo snel zijn lijkt me... Als je nu nog leest, heb je waarschijnlijk genoeg tijd, net als ik heb om dit te schrijven want waar gaat het nou eigenlijk over?
Is het zinvol om hier die kostbare tijd, waar we nooit genoeg van schijnen te hebben, aan te besteden? Op te schrijven, te lezen? Misschien worden we met z'n allen wel steeds langzamer, misschien willen we wel veel teveel zodat alles wat gepropt moet worden en er alleen maar kleine gaatjes tijd in je agenda overblijven... Misschien is het gewoon te moeilijk om even niets te doen. Nou ja niets... Een half uur lang je poes observeren dan maar....? Mmm heerlijk al die tijd voor jezelf. En kostbaar als het is, misschien als kado aan iemand anders zo af en toe?