Uit het Land Van Toen...
Uit het land van toen...
Afgelopen week hoorde ik een stem uit mijn verleden. Of eigenlijk twee stemmen... Reizigers die ik ooit ontmoette in een ver verleden. Ha! Dacht ik meteen. Nieuwsgierig als ik ben kan zoiets wel interessant zijn, als er tenminste leuke mensen aan vast zitten. Dat is helaas niet altijd het geval. Een 'internet side-effect' I guess? Je bots zomaar tegen iemand aan of zij tegen jou. Een beetje klooien in s'werelds schaduwen is er niet meer bij, maar is dat erg? Stemmen uit dat Land Van Toen waar je ooit doorheen reisde, soms heimwee naar kunt hebben waar je misschien iets bent kwijtgeraakt zoals dat gaat als je reist, een land waar je nooit meer kan terugkeren (wie zei dit ook al weer zo mooi?). Geweigerd! Aan de grens. Gedane zaken and all that... Tenzij je Dr. Who bent natuurlijk of in het bezit van de DeLorean. Het verleden verandert niet. Of wel?
Ik lees een boek. Quantum fysica. Fascinerend en met vlagen, compleet verwarrend. Het zet 'de realiteit'(?) behoorlijk op z'n kop of stond die dat al? Ik hou het nu even bij ''alles bestaat uit energie en is constant in beweging". Je zou het niet altijd zeggen maar goed. Hoe zit dat nou eigenlijk met het 'verleden'? Behalve dat je soms herkansingen krijgt zodat je 'iets' dat ergens scheef zat misschien recht kan zetten in het nu, losse eindjes enzo, lijkt ons geheugen het verleden te veranderen... Er wordt gewist, toegevoegd en aangepast. (* De Metaforenmachine van, ja daar is hij weer, Douwe Draaisma). Zoals je dat op reis doet, worden er hier en daar souveniers opgepikt en meegezeuld. Soms tastbare zaken, soms niet. Ons geheugen 'wijzigt'(?) herinneringen zo hier en daar waardoor ze simpelweg beter passen. Daarnaast 'knippen/plakken we bewust of onbewust zelf ook nog het nodige. 'Bewijzen' kunnen dan roet in het eten gooien of juist uitkomst bieden. "Zie je wel... Ik zéi 't toch".
De gekste dingen blijven als post-it's aan al die souveniers plakken die dan fungeren als mini tijdmachientjes. Voor mij althans. Magic! Je kent 't wel, ineens die geur in de trein die je mee terug neemt, liedjes, situaties, brieven, steden, niet te vergeten muziek.... etcetera etcetera. Associëren maar...! Yey! Miljoenen gele, roze, groene en hier en daar misschien wat blauwe of zwarte briefjes. Overal. Niet altijd zijn ze leuk en van sommige kom je maar moeilijk of nooit meer af. Je moet er behoorlijk hard aan werken. Heel hardnekkig is die lijm en losbikken laat sporen en littekens na... Au! Spijt is ook zo'n lastige. "Had ik toen maar...". Ai! Zoveel mogelijk vermijden lijkt me.
Andere bewijzen zijn weer makkelijk verwijderbaar. Weg met al die fysieke bewijzen, zelf wat photoshoppen, knippen/plakken, wat donkerder hier, meer contrast daar en voila! Aangepast. In de schaduw? Of gewoon gewist...?! Zou dat kunnen? Helemaal nooit gebeurd.!? Net alsof. Kop in het zand. Safe, de illusie van veiligheid. 'De Cultuur Van Het Wegkijken.. De cultuur van de angst.
In het 'nu' schrijf je je geschiedenis. Het 'nu' is misschien ook veel interessanter maar mijn schrijven 'nu' is nú alweer toen. Zo snel gaat dat dus en dat maakt het lastig. Misschien er even bij blijven...? Hop, daar gaat weer een seconde...!
Wat die stemmen betreft, daar blijf ik voor gaan want je weet tenslotte maar nooit... Reizigers met mooie verhalen uit hun Land Van Toen tot nu. Risico's nemen hoort erbij. Hoe weet je anders dat je leeft? Kansen komen voorbij en soms moet je gewoon springen, wie weet krijg je wel vleugels..!
Een tijdmachientje nu, uit het Land Van Toen, een ver verleden, een mooi souvenier met vele mooie post-it's (voor mij tenminste, voor hun lag dat iets anders...): Fleetwood Mac, album Rumours.....